Η πρώτη του Μάη είναι ημέρα ταξικής αλληλεγγύης της παγκόσμιας εργατικής τάξης.
123 χρόνια πριν, οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν με πρωτοπόρους τους εργαζόμενους του Σικάγο, 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες μόρφωση.
Αιτήματα που κατακτήθηκαν έπειτα από σκληρές ταξικές αναμετρήσεις.
Σήμερα που με τη δουλειά μας παράγεται απίστευτος πλούτος, οι καπιταλιστές γυρίζουν το ρολόι της ιστορίας πολλά χρόνια πίσω, ανατρέποντας κατακτήσεις, σαρώνοντας δικαιώματα.
Σήμερα που είναι απόλυτα εφικτό και ρεαλιστικό να ικανοποιηθούν όλες οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες, (η σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους, η μείωση του εργάσιμου χρόνου με αύξηση αποδοχών, η δημόσια δωρεάν καθολική κοινωνική ασφάλιση, η ολόπλευρη και δωρεάν πρόσβαση στη μόρφωση και στην υγεία,)
η κοινωνική πρόοδος κι εξέλιξη μπλοκάρεται, παρεμποδίζεται, από το γεγονός ότι η εξουσία βρίσκεται ακόμα στα χέρια της πλουτοκρατίας και του πολιτικού της προσωπικού που την διαχειρίζεται.
Η αιτία για τα δεινά που βιώνουμε, η βασική αιτία και την κρίση του συστήματος βρίσκεται ακριβώς στο γεγονός ότι η καπιταλιστική οικονομία έχει στόχο την παραγωγή εμπορευμάτων με σκοπό την απόσπαση του μέγιστου δυνατού κέρδους, κι όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, κάνοντας ακόμα πιο βάναυση την δική μας εκμετάλλευση.
Αυτήν ακριβώς την αιτία πασχίζουν να κρύψουν όλοι οι απολογητές του καπιταλιστικού συστήματος για αυτό κι εμφανίζουν την κρίση ως αποτέλεσμα της μιας ή της άλλης κακής διαχείρισης.
Οι κοκορομαχίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν στόχο να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού μας, για το γεγονός ότι είναι συνυπεύθυνοι γιατί τον ίδιο θεό υπηρετούν κι οι δυο.
Όλα τα μέτρα και οι ρυθμίσεις που προτείνουν έχουν τον ίδιο ακριβώς στόχο. Την υπεράσπιση των κερδών του κεφαλαίου.
Οι παλινωδίες του Σύριζα, οι φραστικές του κορώνες, δεν μπορούν να κρύψουν ότι παραμένει φανατικός υπερασπιστής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτής της λυκοσυμμαχίας των μονοπωλίων. Δεν μπορούν να κρύψουν τη προσήλωσή του στην υπεράσπιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, την φιλοδοξία του να συμβάλει στην μεταμφίεση του πολιτικού συστήματος με σκοπό να μην θιχτούν τα ιερά και τα όσια των καπιταλιστικών κερδών.
Όλοι μαζί, με πρωτοστάτη την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, κι από κοντά και το ρατσιστικό τσοπανόσκυλο της πλουτοκρατίας, την ομάδα του τηλεοπτικού αστέρα Καρατζαφέρη, επιστρατεύουν τον πιο χυδαίο κι εμετικό αντικομουνισμό για να εμποδίσουν την ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών, να παρεμβάλουν εμπόδια στην συνάντηση της λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης, με το οργανωμένο, ταξικό εργατικό κίνημα.
Ξέρουν πολύ καλά ότι οι λαοί σε όλες τις χώρες της ΕΕ βγάζουν σιγά-σιγά συμπεράσματα, ορθώνουν ανάστημα στην αντιλαϊκή πολιτική, αναζητούν έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης σε όφελος των λαϊκών.
Αυτό θέλουν να προλάβουν οι αρχιτέκτονες της σύγχρονης αντικομουνιστικής σταυροφορίας.
Όλοι αυτοί, το πολιτικό και συνδικαλιστικό προσωπικό της πλουτοκρατίας προσπαθούν να δώσουν το φιλί της ζωής στην αγορά τους, που έχει εδώ και πολύ καιρό χρεοκοπήσει.
Όλοι αυτοί πασχίζουν για να αυγατίζει τα κέρδη του το κεφαλαίο. Το ίδιο έκαναν και πριν τη κρίση, το ίδιο κάνουν και τώρα, το ίδιο θα κάνουν και πριν ξεσπάσει η επόμενη.
Ότι κι αν λένε στα κανάλια και στις εφημερίδες τους τα παπαγαλάκια του κεφαλαίου, η αλήθεια που ξέρουμε πολύ καλά όλοι μας, είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια τα δικαιώματά μας είναι σε κρίση διαρκείας.
Όλα αυτά τα χρόνια μας ληστεύουν κανονικά. Τα κέρδη τους είναι αποτέλεσμα της δικής μας κλεμμένης δουλειάς, της κλεμμένης υπεραξίας που εμείς παράγουμε.
Και η αλήθεια είναι ότι μόνο εμείς παράγουμε. Τα παράσιτα-μέτοχοι κεφαλαιοκράτες-δεν παράγουν απολύτως τίποτα.
Το κεφάλαιο έχει ανάγκη αυτή ακριβώς τη ληστεία για να μεγαλώνει τη κερδοφορία του, κι αυτή του η ανάγκη το σπρώχνει από τη μία κρίση στην άλλη σε έναν φαύλο κύκλο.
Τα μέτρα που σήμερα εφαρμόζουν με αφορμή τη καπιταλιστική κρίση δεν πρόκειται να παρθούν πίσω μετά το προσωρινό ξεπέρασμα της σημερινής και την χρονική διάρκεια που θα μεσολαβήσει ως το ξέσπασμα της επόμενης.
Όλοι έχουμε πείρα. Τι αποδείχθηκε τα προηγούμενα χρόνια περίτρανα;
Ότι μας ζητούσαν να κάνουμε θυσίες και μάλιστα με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης με το ψευτοεπιχείρημα ότι η αύξηση της κερδοφορίας τους θα φέρει και για μας καλύτερες μέρες, ότι θα μεγαλώσει η πίτα και θα πάρουμε κι εμείς κάποιο μερίδιο.
Η πραγματικότητα όμως λέει ότι η πίτα μεγάλωσε κι αυτό έγινε μόνο με την δική μας δουλειά, αλλά τα δικά μας κομμάτια έγιναν ψίχουλα πεταμένα κάτω από το τραπέζι που έστησε τρελό τσιμπούσι η πλουτοκρατία.
Κι αυτό το γεγονός είναι νομοτέλεια του συστήματος. Είναι εσωτερική του ανάγκη. Για αυτό και δεν φτιασιδώνεται, δεν παίρνει γιατρειά, μόνο ανατροπή.
Τι μπορεί να γίνει λοιπόν; Υπάρχει κάποια λύση; Κάποια λύση τώρα;
Υπάρχει, μόνο που είναι στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που θέλουν να μας επιβάλουν τα μονοπώλια, η ΕΕ, οι ηγεσίες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Σύριζα.
Οι μόνες λύσεις που βλέπουν όλοι αυτοί οι κύριοι είναι στην κατεύθυνση διαχείρισης της ίδιας ακριβώς αντιλαϊκής πολιτικής, γιατί αυτό επιβάλει η στρατηγική του κεφαλαίου, την οποία εννοείται ότι όχι μόνο δεν την αμφισβητούν, αλλά αντίθετα την εφαρμόζουν.
Αντίθετα έστω και μικρές κατακτήσεις υπέρ των εργαζομένων μετράμε εκεί που οργανώθηκε η πάλη, με επιθετικό πολιτικό πλαίσιο σε σύγκρουση με τη πολιτική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-Κεφαλαίου.
Έτσι επιτεύχθηκε η μονιμοποίηση των συμβασιούχων στο δήμο Νίκαιας, η απόσπαση της έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης για το Πάσχα από τους μεταλλεργάτες της ζώνης, με αυτό το πνεύμα δίνουν την απεργιακή μάχη στις 14 Μάη, για την υπογραφή ικανοποιητικής συλλογικής σύμβασης η Ομοσπονδία των οικοδόμων και τα ταξικά συνδικάτα.
Με αυτή τη γραμμή διαπαιδαγωγεί το ΠΑΜΕ αγωνιστές σαν τον συνάδελφο Νικολόπουλο στα Τζάμπο, τους εργάτες της Φριγκογκλάς και άλλους συναγωνιστές που δεν δέχτηκαν να σκύψουν το κεφάλι στα τελεσίγραφα των μονοπωλίων.
Στον αντίποδα η πλειοψηφία του ΕΚ Πάτρας και της ΓΣΕΕ εκλιπαρούν τη κυβέρνηση να δώσει πιο πολλά κίνητρα στο κεφάλαιο, συμμετέχουν στη μοιρασιά των 3 δις ευρώ που θα κατευθυνθούν στην εξασφάλιση τζάμπα εργαζομένων για το κεφάλαιο, σε προγράμματα κατάρτισης κι επανακατάρτισης με σκοπό το παραπέρα τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων.
Η πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ μαζί με τη ΝΔ στο εργατικό κίνημα και το σιγοντάρισμα του ΣΥΝ-ΣΕΑΜ-ΚΟΕ, υπέγραψαν την σύμβαση του ενός ευρώ με τους βιομήχανους. Μαζί με τον ΣΕΒ και οργανώσεις του κεφαλαίου συμφώνησαν ότι η κρίση μας πλήττει όλους το ίδιο, κεφάλαιο κι εργάτες.
Οι δυνάμεις τους στο Συνέδριο της ΠΟΕ ΟΤΑ απέκλεισαν συνέδρους που προέρχονται από σωματεία τα οποία έγραψαν στη δύναμη τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση. Είναι οι ομοϊδεάτες των αρχιμάγειρων της νοθείας που πιάστηκαν στα πράσα και στη πόλη μας πρόσφατα. Αυτοί κάνουν τα πάντα για να μείνει διασπασμένη και υποταγμένη στο κεφάλαιο η εργατική τάξη.
Για αυτό είναι και προϋπόθεση για την ανασύνταξη και την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, να πετάξουμε στη θάλασσα τους εργατοπατέρες κηφήνες, που με νοθείες, ρουσφέτια κι άλλους εκβιασμούς και πάντα με τις πλάτες της πλουτοκρατίας, έχουν στρογγυλοκαθίσει στο σβέρκο της εργατικής τάξης.
Υπάρχει λύση λοιπόν.
Αρκεί να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι. Γιατί εμείς είμαστε οι παραγωγοί του πλούτου. Και είναι απόλυτα σύγχρονο, αναγκαίο, εφικτό και ρεαλιστικό να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας στη δουλειά και συνολικά στη ζωή.
Μην δίνεις άλλοθι στους κολαούζους του συστήματος.
Μαύρισε τους παντού.
Είναι λύση η οργάνωση μας στα συνδικάτα για να αλλάξει ο συσχετισμός στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να παραμεριστούν οι υπάλληλοι των μονοπωλίων που ποδηγετούν σήμερα την εργατική τάξη στις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, στο ΕΚ Πάτρας και σε μια σειρά σωματεία.
Να δυναμώσει παντού το ΠΑΜΕ.
Υπάρχει λύση και αυτή βρίσκεται στο δυνάμωμα της κλαδικής οργάνωσης, της ταξικής μας ενότητας, ανεξαρτήτως κλάδου και ειδικότητας.
Υπάρχει λύση, αρκεί να αποφασίσουμε ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε θυσίες για τα δικά μας συμφέροντα για τις δικές μας ανάγκες, κι όχι πάλι και πάλι για τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Δυναμώνουμε τις προϋποθέσεις για την ανασύνταξη και την αντεπίθεση της εργατικής τάξης.
Δυναμώνουμε την κλαδική οργάνωση κόντρα στο συντεχνιασμό, τον κατακερματισμό και τη πολυδιάσπαση που κυριαρχεί σήμερα.
Έχουμε τις ίδιες ανάγκες, έχουμε τον ίδιο εχθρό και οι ιδιωτικοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι σχετικά πιο μόνιμοι και οι συμβασιούχοι εργάτες, οι ωρομίσθιοι και οι εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις, οι εργάτες συνολικά και οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μετανάστες, η νεολαία της κατάρτισης και της εργασιακή περιπλάνησης, η σπουδάζουσα νεολαία, η φτωχή και μεσαία αγροτιά, οι γυναίκες.
Το ίδιο σύστημα συντρίβει τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας στη μέγγενη της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Και απάντηση είναι ακριβώς στη συνένωση της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, με το πλαίσιο πάλης που θίγει την κερδοφορία των μονοπωλίων.
Με πάλη που θα έχει πολιτικές επιπτώσεις γιατί πολιτική είναι και η επίθεση που δεχόμαστε.
Για αυτό και λύση είναι και η αποδυνάμωση των κομμάτων που στηρίζουν το κεφάλαιο, την ΕΕ και τον Ευρωμονόδρομο με κάθε τρόπο, σε κάθε χώρο, στους τόπους δουλειάς, στα σωματεία και τις ομοσπονδίες, στα Εργατικά Κέντρα, τα δημοτικά και νομαρχιακά συμβούλια, στους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους στις 13 Μάη, στους συλλόγους γονέων, στις Ενώσεις των εκπαιδευτικών και τους συλλόγους δασκάλων, στην Βουλή και την ευρωβουλή.
Λύση δεν είναι η δικομματική εναλλαγή στα πλαίσια της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά η αποδυνάμωση των κυβερνήσεων της πλουτοκρατίας. Βοηθάει στη λύση η ανίσχυρη, αδύνατη κυβέρνηση γιατί το εργατικό κίνημα θα κερδίσει πολύτιμο χρόνο για να οργανώσει τη δική του αντεπίθεση.
Ό,τι δεν αποτελεί λύση για τη πλουτοκρατία, φέρνει πολύ πιο κοντά τη λύση για το εργατικό κίνημα.
Οι απαντήσεις του κεφαλαίου και της εργατικής τάξης δεν μπορεί παρά να είναι σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση. Ότι βολεύει αυτούς, τσακίζει εμάς. Η δική τους λύση σημαίνει ένταση των προβλημάτων για μας. Μέση λύση δεν υπάρχει. Ή με το κεφάλαιο, ή με τους εργάτες.
Παίρνουμε σε κάθε χώρο την υπόθεση στα χέρια μας.
Απαντάμε με την ένταση και τη πολιτικοποίηση της πάλης, την ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ, την αποδυνάμωση του πολιτικού και συνδικαλιστικού προσωπικού της πλουτοκρατίας, χειραφετημένοι από την αστική ιδεολογία, βοηθάμε στο χτίσιμο της λαϊκής συμμαχίας που μπορεί να βάλει φραγμό στην επίθεση του κεφαλαίου και να ανοίξει τον δρόμο για ριζοσπαστικές αλλαγές στην κοινωνία και την οικονομία προς όφελος της λαϊκής οικογένειας.
123 χρόνια πριν, οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν με πρωτοπόρους τους εργαζόμενους του Σικάγο, 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες μόρφωση.
Αιτήματα που κατακτήθηκαν έπειτα από σκληρές ταξικές αναμετρήσεις.
Σήμερα που με τη δουλειά μας παράγεται απίστευτος πλούτος, οι καπιταλιστές γυρίζουν το ρολόι της ιστορίας πολλά χρόνια πίσω, ανατρέποντας κατακτήσεις, σαρώνοντας δικαιώματα.
Σήμερα που είναι απόλυτα εφικτό και ρεαλιστικό να ικανοποιηθούν όλες οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες, (η σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους, η μείωση του εργάσιμου χρόνου με αύξηση αποδοχών, η δημόσια δωρεάν καθολική κοινωνική ασφάλιση, η ολόπλευρη και δωρεάν πρόσβαση στη μόρφωση και στην υγεία,)
η κοινωνική πρόοδος κι εξέλιξη μπλοκάρεται, παρεμποδίζεται, από το γεγονός ότι η εξουσία βρίσκεται ακόμα στα χέρια της πλουτοκρατίας και του πολιτικού της προσωπικού που την διαχειρίζεται.
Η αιτία για τα δεινά που βιώνουμε, η βασική αιτία και την κρίση του συστήματος βρίσκεται ακριβώς στο γεγονός ότι η καπιταλιστική οικονομία έχει στόχο την παραγωγή εμπορευμάτων με σκοπό την απόσπαση του μέγιστου δυνατού κέρδους, κι όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, κάνοντας ακόμα πιο βάναυση την δική μας εκμετάλλευση.
Αυτήν ακριβώς την αιτία πασχίζουν να κρύψουν όλοι οι απολογητές του καπιταλιστικού συστήματος για αυτό κι εμφανίζουν την κρίση ως αποτέλεσμα της μιας ή της άλλης κακής διαχείρισης.
Οι κοκορομαχίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν στόχο να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού μας, για το γεγονός ότι είναι συνυπεύθυνοι γιατί τον ίδιο θεό υπηρετούν κι οι δυο.
Όλα τα μέτρα και οι ρυθμίσεις που προτείνουν έχουν τον ίδιο ακριβώς στόχο. Την υπεράσπιση των κερδών του κεφαλαίου.
Οι παλινωδίες του Σύριζα, οι φραστικές του κορώνες, δεν μπορούν να κρύψουν ότι παραμένει φανατικός υπερασπιστής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτής της λυκοσυμμαχίας των μονοπωλίων. Δεν μπορούν να κρύψουν τη προσήλωσή του στην υπεράσπιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, την φιλοδοξία του να συμβάλει στην μεταμφίεση του πολιτικού συστήματος με σκοπό να μην θιχτούν τα ιερά και τα όσια των καπιταλιστικών κερδών.
Όλοι μαζί, με πρωτοστάτη την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, κι από κοντά και το ρατσιστικό τσοπανόσκυλο της πλουτοκρατίας, την ομάδα του τηλεοπτικού αστέρα Καρατζαφέρη, επιστρατεύουν τον πιο χυδαίο κι εμετικό αντικομουνισμό για να εμποδίσουν την ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών, να παρεμβάλουν εμπόδια στην συνάντηση της λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης, με το οργανωμένο, ταξικό εργατικό κίνημα.
Ξέρουν πολύ καλά ότι οι λαοί σε όλες τις χώρες της ΕΕ βγάζουν σιγά-σιγά συμπεράσματα, ορθώνουν ανάστημα στην αντιλαϊκή πολιτική, αναζητούν έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης σε όφελος των λαϊκών.
Αυτό θέλουν να προλάβουν οι αρχιτέκτονες της σύγχρονης αντικομουνιστικής σταυροφορίας.
Όλοι αυτοί, το πολιτικό και συνδικαλιστικό προσωπικό της πλουτοκρατίας προσπαθούν να δώσουν το φιλί της ζωής στην αγορά τους, που έχει εδώ και πολύ καιρό χρεοκοπήσει.
Όλοι αυτοί πασχίζουν για να αυγατίζει τα κέρδη του το κεφαλαίο. Το ίδιο έκαναν και πριν τη κρίση, το ίδιο κάνουν και τώρα, το ίδιο θα κάνουν και πριν ξεσπάσει η επόμενη.
Ότι κι αν λένε στα κανάλια και στις εφημερίδες τους τα παπαγαλάκια του κεφαλαίου, η αλήθεια που ξέρουμε πολύ καλά όλοι μας, είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια τα δικαιώματά μας είναι σε κρίση διαρκείας.
Όλα αυτά τα χρόνια μας ληστεύουν κανονικά. Τα κέρδη τους είναι αποτέλεσμα της δικής μας κλεμμένης δουλειάς, της κλεμμένης υπεραξίας που εμείς παράγουμε.
Και η αλήθεια είναι ότι μόνο εμείς παράγουμε. Τα παράσιτα-μέτοχοι κεφαλαιοκράτες-δεν παράγουν απολύτως τίποτα.
Το κεφάλαιο έχει ανάγκη αυτή ακριβώς τη ληστεία για να μεγαλώνει τη κερδοφορία του, κι αυτή του η ανάγκη το σπρώχνει από τη μία κρίση στην άλλη σε έναν φαύλο κύκλο.
Τα μέτρα που σήμερα εφαρμόζουν με αφορμή τη καπιταλιστική κρίση δεν πρόκειται να παρθούν πίσω μετά το προσωρινό ξεπέρασμα της σημερινής και την χρονική διάρκεια που θα μεσολαβήσει ως το ξέσπασμα της επόμενης.
Όλοι έχουμε πείρα. Τι αποδείχθηκε τα προηγούμενα χρόνια περίτρανα;
Ότι μας ζητούσαν να κάνουμε θυσίες και μάλιστα με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης με το ψευτοεπιχείρημα ότι η αύξηση της κερδοφορίας τους θα φέρει και για μας καλύτερες μέρες, ότι θα μεγαλώσει η πίτα και θα πάρουμε κι εμείς κάποιο μερίδιο.
Η πραγματικότητα όμως λέει ότι η πίτα μεγάλωσε κι αυτό έγινε μόνο με την δική μας δουλειά, αλλά τα δικά μας κομμάτια έγιναν ψίχουλα πεταμένα κάτω από το τραπέζι που έστησε τρελό τσιμπούσι η πλουτοκρατία.
Κι αυτό το γεγονός είναι νομοτέλεια του συστήματος. Είναι εσωτερική του ανάγκη. Για αυτό και δεν φτιασιδώνεται, δεν παίρνει γιατρειά, μόνο ανατροπή.
Τι μπορεί να γίνει λοιπόν; Υπάρχει κάποια λύση; Κάποια λύση τώρα;
Υπάρχει, μόνο που είναι στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που θέλουν να μας επιβάλουν τα μονοπώλια, η ΕΕ, οι ηγεσίες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Σύριζα.
Οι μόνες λύσεις που βλέπουν όλοι αυτοί οι κύριοι είναι στην κατεύθυνση διαχείρισης της ίδιας ακριβώς αντιλαϊκής πολιτικής, γιατί αυτό επιβάλει η στρατηγική του κεφαλαίου, την οποία εννοείται ότι όχι μόνο δεν την αμφισβητούν, αλλά αντίθετα την εφαρμόζουν.
Αντίθετα έστω και μικρές κατακτήσεις υπέρ των εργαζομένων μετράμε εκεί που οργανώθηκε η πάλη, με επιθετικό πολιτικό πλαίσιο σε σύγκρουση με τη πολιτική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-Κεφαλαίου.
Έτσι επιτεύχθηκε η μονιμοποίηση των συμβασιούχων στο δήμο Νίκαιας, η απόσπαση της έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης για το Πάσχα από τους μεταλλεργάτες της ζώνης, με αυτό το πνεύμα δίνουν την απεργιακή μάχη στις 14 Μάη, για την υπογραφή ικανοποιητικής συλλογικής σύμβασης η Ομοσπονδία των οικοδόμων και τα ταξικά συνδικάτα.
Με αυτή τη γραμμή διαπαιδαγωγεί το ΠΑΜΕ αγωνιστές σαν τον συνάδελφο Νικολόπουλο στα Τζάμπο, τους εργάτες της Φριγκογκλάς και άλλους συναγωνιστές που δεν δέχτηκαν να σκύψουν το κεφάλι στα τελεσίγραφα των μονοπωλίων.
Στον αντίποδα η πλειοψηφία του ΕΚ Πάτρας και της ΓΣΕΕ εκλιπαρούν τη κυβέρνηση να δώσει πιο πολλά κίνητρα στο κεφάλαιο, συμμετέχουν στη μοιρασιά των 3 δις ευρώ που θα κατευθυνθούν στην εξασφάλιση τζάμπα εργαζομένων για το κεφάλαιο, σε προγράμματα κατάρτισης κι επανακατάρτισης με σκοπό το παραπέρα τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων.
Η πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ μαζί με τη ΝΔ στο εργατικό κίνημα και το σιγοντάρισμα του ΣΥΝ-ΣΕΑΜ-ΚΟΕ, υπέγραψαν την σύμβαση του ενός ευρώ με τους βιομήχανους. Μαζί με τον ΣΕΒ και οργανώσεις του κεφαλαίου συμφώνησαν ότι η κρίση μας πλήττει όλους το ίδιο, κεφάλαιο κι εργάτες.
Οι δυνάμεις τους στο Συνέδριο της ΠΟΕ ΟΤΑ απέκλεισαν συνέδρους που προέρχονται από σωματεία τα οποία έγραψαν στη δύναμη τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση. Είναι οι ομοϊδεάτες των αρχιμάγειρων της νοθείας που πιάστηκαν στα πράσα και στη πόλη μας πρόσφατα. Αυτοί κάνουν τα πάντα για να μείνει διασπασμένη και υποταγμένη στο κεφάλαιο η εργατική τάξη.
Για αυτό είναι και προϋπόθεση για την ανασύνταξη και την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, να πετάξουμε στη θάλασσα τους εργατοπατέρες κηφήνες, που με νοθείες, ρουσφέτια κι άλλους εκβιασμούς και πάντα με τις πλάτες της πλουτοκρατίας, έχουν στρογγυλοκαθίσει στο σβέρκο της εργατικής τάξης.
Υπάρχει λύση λοιπόν.
Αρκεί να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι. Γιατί εμείς είμαστε οι παραγωγοί του πλούτου. Και είναι απόλυτα σύγχρονο, αναγκαίο, εφικτό και ρεαλιστικό να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας στη δουλειά και συνολικά στη ζωή.
Μην δίνεις άλλοθι στους κολαούζους του συστήματος.
Μαύρισε τους παντού.
Είναι λύση η οργάνωση μας στα συνδικάτα για να αλλάξει ο συσχετισμός στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να παραμεριστούν οι υπάλληλοι των μονοπωλίων που ποδηγετούν σήμερα την εργατική τάξη στις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, στο ΕΚ Πάτρας και σε μια σειρά σωματεία.
Να δυναμώσει παντού το ΠΑΜΕ.
Υπάρχει λύση και αυτή βρίσκεται στο δυνάμωμα της κλαδικής οργάνωσης, της ταξικής μας ενότητας, ανεξαρτήτως κλάδου και ειδικότητας.
Υπάρχει λύση, αρκεί να αποφασίσουμε ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε θυσίες για τα δικά μας συμφέροντα για τις δικές μας ανάγκες, κι όχι πάλι και πάλι για τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Δυναμώνουμε τις προϋποθέσεις για την ανασύνταξη και την αντεπίθεση της εργατικής τάξης.
Δυναμώνουμε την κλαδική οργάνωση κόντρα στο συντεχνιασμό, τον κατακερματισμό και τη πολυδιάσπαση που κυριαρχεί σήμερα.
Έχουμε τις ίδιες ανάγκες, έχουμε τον ίδιο εχθρό και οι ιδιωτικοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι σχετικά πιο μόνιμοι και οι συμβασιούχοι εργάτες, οι ωρομίσθιοι και οι εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις, οι εργάτες συνολικά και οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μετανάστες, η νεολαία της κατάρτισης και της εργασιακή περιπλάνησης, η σπουδάζουσα νεολαία, η φτωχή και μεσαία αγροτιά, οι γυναίκες.
Το ίδιο σύστημα συντρίβει τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας στη μέγγενη της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Και απάντηση είναι ακριβώς στη συνένωση της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, με το πλαίσιο πάλης που θίγει την κερδοφορία των μονοπωλίων.
Με πάλη που θα έχει πολιτικές επιπτώσεις γιατί πολιτική είναι και η επίθεση που δεχόμαστε.
Για αυτό και λύση είναι και η αποδυνάμωση των κομμάτων που στηρίζουν το κεφάλαιο, την ΕΕ και τον Ευρωμονόδρομο με κάθε τρόπο, σε κάθε χώρο, στους τόπους δουλειάς, στα σωματεία και τις ομοσπονδίες, στα Εργατικά Κέντρα, τα δημοτικά και νομαρχιακά συμβούλια, στους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους στις 13 Μάη, στους συλλόγους γονέων, στις Ενώσεις των εκπαιδευτικών και τους συλλόγους δασκάλων, στην Βουλή και την ευρωβουλή.
Λύση δεν είναι η δικομματική εναλλαγή στα πλαίσια της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά η αποδυνάμωση των κυβερνήσεων της πλουτοκρατίας. Βοηθάει στη λύση η ανίσχυρη, αδύνατη κυβέρνηση γιατί το εργατικό κίνημα θα κερδίσει πολύτιμο χρόνο για να οργανώσει τη δική του αντεπίθεση.
Ό,τι δεν αποτελεί λύση για τη πλουτοκρατία, φέρνει πολύ πιο κοντά τη λύση για το εργατικό κίνημα.
Οι απαντήσεις του κεφαλαίου και της εργατικής τάξης δεν μπορεί παρά να είναι σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση. Ότι βολεύει αυτούς, τσακίζει εμάς. Η δική τους λύση σημαίνει ένταση των προβλημάτων για μας. Μέση λύση δεν υπάρχει. Ή με το κεφάλαιο, ή με τους εργάτες.
Παίρνουμε σε κάθε χώρο την υπόθεση στα χέρια μας.
Απαντάμε με την ένταση και τη πολιτικοποίηση της πάλης, την ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ, την αποδυνάμωση του πολιτικού και συνδικαλιστικού προσωπικού της πλουτοκρατίας, χειραφετημένοι από την αστική ιδεολογία, βοηθάμε στο χτίσιμο της λαϊκής συμμαχίας που μπορεί να βάλει φραγμό στην επίθεση του κεφαλαίου και να ανοίξει τον δρόμο για ριζοσπαστικές αλλαγές στην κοινωνία και την οικονομία προς όφελος της λαϊκής οικογένειας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου