Εργάτες – εργάτριες
Νέοι και νέες,
Aνεργοι, συνταξιούχοι, μετανάστες,
1η Μάη μέρα ταξικής αλληλεγγύης της παγκόσμιας εργατικής τάξης. 123 χρόνια πριν, στις πρώτες 10ετίες του καπιταλισμού, οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν με πρωτοπόρους τους εργαζόμενους του ΣΙΚΑΓΟ το Μάη του 1886, 8 ώρες εργασίας, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες μόρφωση. Με σκληρούς, αιματηρούς αγώνες τα αιτήματα αυτά κατακτήθηκαν.
Η ταξική πάλη από τότε έδωσε σημαντικά αποτελέσματα. Οι εργαζόμενοι απέσπασαν σημαντικές κατακτήσεις, ιδιαίτερα εκεί που κατάφεραν έστω και για ένα διάστημα να πάρουν την εξουσία.
Στις δεκαετίες που κύλησαν η τεράστια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της επιστήμης, της τεχνικής έδωσε και δίνει τη δυνατότητα να παράγεται από την εργασία των εργαζομένων τεράστιος πλούτος και μέσα.
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν υπήρχαν τέτοιες και τόσες δυνατότητες ολόπλευρης ικανοποίησης όλων των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών των εργαζομένων (Σταθερή δουλειά, ικανοποιητικοί μισθοί, συντάξεις, σύγχρονη και φτηνή κατοικία, δωρεάν σύγχρονες αναβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας και παιδείας, μείωση ορίων συνταξιοδότησης, ελεύθερος χρόνος κλπ.).
Αντί για αυτό, αυξάνουν οι στρατιές των εξαθλιωμένων, των φτωχών, των ανέργων, των ανασφάλιστων. Το δικαίωμα σε ένα σύγχρονο σύστημα υγείας, παιδείας, στην ανάπαυση, τον πολιτισμό γίνεται αντικείμενο αγοροπωλησίας και για την εργατική και λαϊκή οικογένεια Γολγοθάς. Οι εργαζόμενοι παράγουν όλο και περισσότερα, όλο και περισσότερο πλούτο και η ζωή τους χειροτερεύει, απολαμβάνουν όλο και λιγότερα. Τα μονοπώλια, το μεγάλο κεφάλαιο έχουν τόσο πολύ γιγαντωθεί που μπροστά στο κέρδος τσαλαπατούν ζωές, ισοπεδώνουν δικαιώματα. Επιζητούν ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία.
Έχουν συγκεντρώσει στην ιδιοκτησία τους τεράστια μέσα παραγωγής και πλούτου, επιβάλλουν σε όλη την κοινωνία τη θέλησή τους. Παράγουν όχι με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αλλά με μοναδικό κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος κάνοντας ακόμη πιο μεγάλη και πιο βάναυση την εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Παράγουν περισσεύματα κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών που δε μπορούν να ξοδευτούν, γιατί οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο φτωχοί.
Αυτή είναι η αιτία της κρίσης που εναγωνίως προσπαθούν να κρύψουν όλοι οι οικονομικοί υποστηριχτές του καπιταλισμού, που παρουσιάζουν την κρίση ως αποτέλεσμα κακής διαχείρισης και κερδοσκοπικών παιχνιδιών, για να κρύψουν τις ευθύνες της Ε.Ε. και των κυβερνήσεων που σχεδιάζουν και υλοποιούν αντεργατικές επιλογές και στην Ελλάδα και στην Ε.Ε.
Αυτή την αλήθεια κρύβει η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, συνολικά ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, που στήριξαν πλουσιοπάροχα αυτές τις πολιτικές και τις ανατροπές σε όλα τα βασικά δικαιώματα της εργατικής τάξης. Σήμερα, τη λύση την αναζητούν σε έναν καλύτερο διαχειριστή του εκμεταλλευτικού συστήματος και στη χρεοκοπημένη πολιτική ότι μπορούν να ικανοποιούνται ταυτόχρονα και οι ανάγκες των εργαζομένων και του κεφαλαίου.
Εργάτριες, εργάτες,
Νέοι, νέες,
Παραλογισμός και πολιτική απάτη είναι να υποστηρίζει κάποιος ότι μπορεί και το κεφάλαιο, η μεγαλοεργοδοσία, οι τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλοκατασκευαστές, τα καρτέλ να παραμένουν στο απυρόβλητο και οι εργαζόμενοι να προσδοκούν καλύτερες μέρες. Απορρίψτε αυτή τη θεωρία της ταξικής συνεργασίας και υποταγής.
Το μόνο αναγκαίο και ρεαλιστικό είναι ο παραγόμενος πλούτος να αξιοποιηθεί για την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων.
Αυτή όμως η αναγκαιότητα και ρεαλιστική δυνατότητα θα φαντάζει μακρινή και θα παραμένει απραγματοποίητη όσο η εργατική τάξη θα παραμένει κατακερματισμένη, ανοργάνωτη και φοβισμένη και στην ηγεσία του κινήματος θα αναδεικνύονται οι υπηρέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου και οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων.
Όσο θα παραμένει εγκλωβισμένη στους μονόδρομους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο θα δέχεται τη λογική της λιτότητας και τον περιορισμό σε ελάχιστα και όσο θα εγκλωβίζεται στην επιλογή του διαχειριστή της εξουσίας για λογαριασμό της αστικής τάξης, παραμένοντας εκλογικό λάφυρο πότε της Ν.Δ. και πότε του ΠΑΣΟΚ, των κομμάτων του Ευρωμονόδρομου.
Εργαζόμενες – εργαζόμενοι,
Νέες και νέοι,
Στην πάλη ενάντια στις απολύσεις, για την προστασία των ανέργων, επίδομα 1120 ευρώ για όσο διάστημα διαρκεί η ανεργία, για πλήρη και σταθερή εργασία για όλους, για 1400 ευρώ κατώτερο μισθό, για καλύτερους όρους δουλειάς, αμοιβής, για βελτίωση της ζωής της εργατικής λαϊκής οικογένειας απαιτούνται σκληροί αγώνες, συγκρούσεις και ανατροπές των αντιλαϊκών πολιτικών, οργανωμένη δύναμη που είναι το δίδαγμα της Πρωτομαγιάς.
Γι΄ αυτό το ΠΑΜΕ καλεί κάθε εργάτη και εργάτρια, κάθε νέο και νέα, τους μετανάστες και τις μετανάστριες να μπουν μαζικά, μαχητικά στον αγώνα. Να οργανωθούν σε κάθε τόπο δουλειάς δημιουργώντας επιτροπές αγώνα, σωματειακές επιτροπές να δράσουν μαζί με το ΠΑΜΕ, δυναμώνοντας την ταξική ενότητα, αλλάζοντας τους συσχετισμούς υπέρ του ταξικού ρεύματος στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η ιστορία της εργατικής Πρωτομαγιάς, η ιστορία του ταξικού κινήματος, τα 10 χρόνια από τη συγκρότηση του ΠΑΜΕ, μας γεμίζουν ευθύνες, νέες απαιτήσεις.
Ο συνδικαλιστικός αγώνας όμως δεν αρκεί για να ανακοπεί η επιθετικότητα του κεφαλαίου, πολύ περισσότερο δεν αρκεί για να αλλάξει η εκμεταλλευτική φύση του καπιταλισμού.
Η εργατική τάξη πρέπει να δημιουργήσει το δικό της κοινωνικοπολιτικό μέτωπο, τη δική της κοινωνικοπολιτική συμμαχία με τα άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα.
Η συμμαχία που θα διεκδικήσει για λογαριασμό της και των συμμάχων της την πολιτική εξουσία. Για να μπορέσει να μετατρέψει την καπιταλιστική ιδιοκτησία σε λαϊκή περιουσία. Περιουσία που θα μπει στην υπηρεσία κάλυψης των λαϊκών αναγκών, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Σε αυτό το δρόμο της δημιουργίας των προϋποθέσεων για την υλοποίηση της ιστορικής αποστολής της τάξης μας, σας καλεί το ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ.
Νέοι και νέες,
Aνεργοι, συνταξιούχοι, μετανάστες,
1η Μάη μέρα ταξικής αλληλεγγύης της παγκόσμιας εργατικής τάξης. 123 χρόνια πριν, στις πρώτες 10ετίες του καπιταλισμού, οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν με πρωτοπόρους τους εργαζόμενους του ΣΙΚΑΓΟ το Μάη του 1886, 8 ώρες εργασίας, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες μόρφωση. Με σκληρούς, αιματηρούς αγώνες τα αιτήματα αυτά κατακτήθηκαν.
Η ταξική πάλη από τότε έδωσε σημαντικά αποτελέσματα. Οι εργαζόμενοι απέσπασαν σημαντικές κατακτήσεις, ιδιαίτερα εκεί που κατάφεραν έστω και για ένα διάστημα να πάρουν την εξουσία.
Στις δεκαετίες που κύλησαν η τεράστια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της επιστήμης, της τεχνικής έδωσε και δίνει τη δυνατότητα να παράγεται από την εργασία των εργαζομένων τεράστιος πλούτος και μέσα.
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν υπήρχαν τέτοιες και τόσες δυνατότητες ολόπλευρης ικανοποίησης όλων των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών των εργαζομένων (Σταθερή δουλειά, ικανοποιητικοί μισθοί, συντάξεις, σύγχρονη και φτηνή κατοικία, δωρεάν σύγχρονες αναβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας και παιδείας, μείωση ορίων συνταξιοδότησης, ελεύθερος χρόνος κλπ.).
Αντί για αυτό, αυξάνουν οι στρατιές των εξαθλιωμένων, των φτωχών, των ανέργων, των ανασφάλιστων. Το δικαίωμα σε ένα σύγχρονο σύστημα υγείας, παιδείας, στην ανάπαυση, τον πολιτισμό γίνεται αντικείμενο αγοροπωλησίας και για την εργατική και λαϊκή οικογένεια Γολγοθάς. Οι εργαζόμενοι παράγουν όλο και περισσότερα, όλο και περισσότερο πλούτο και η ζωή τους χειροτερεύει, απολαμβάνουν όλο και λιγότερα. Τα μονοπώλια, το μεγάλο κεφάλαιο έχουν τόσο πολύ γιγαντωθεί που μπροστά στο κέρδος τσαλαπατούν ζωές, ισοπεδώνουν δικαιώματα. Επιζητούν ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία.
Έχουν συγκεντρώσει στην ιδιοκτησία τους τεράστια μέσα παραγωγής και πλούτου, επιβάλλουν σε όλη την κοινωνία τη θέλησή τους. Παράγουν όχι με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αλλά με μοναδικό κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος κάνοντας ακόμη πιο μεγάλη και πιο βάναυση την εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Παράγουν περισσεύματα κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών που δε μπορούν να ξοδευτούν, γιατί οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο φτωχοί.
Αυτή είναι η αιτία της κρίσης που εναγωνίως προσπαθούν να κρύψουν όλοι οι οικονομικοί υποστηριχτές του καπιταλισμού, που παρουσιάζουν την κρίση ως αποτέλεσμα κακής διαχείρισης και κερδοσκοπικών παιχνιδιών, για να κρύψουν τις ευθύνες της Ε.Ε. και των κυβερνήσεων που σχεδιάζουν και υλοποιούν αντεργατικές επιλογές και στην Ελλάδα και στην Ε.Ε.
Αυτή την αλήθεια κρύβει η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, συνολικά ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, που στήριξαν πλουσιοπάροχα αυτές τις πολιτικές και τις ανατροπές σε όλα τα βασικά δικαιώματα της εργατικής τάξης. Σήμερα, τη λύση την αναζητούν σε έναν καλύτερο διαχειριστή του εκμεταλλευτικού συστήματος και στη χρεοκοπημένη πολιτική ότι μπορούν να ικανοποιούνται ταυτόχρονα και οι ανάγκες των εργαζομένων και του κεφαλαίου.
Εργάτριες, εργάτες,
Νέοι, νέες,
Παραλογισμός και πολιτική απάτη είναι να υποστηρίζει κάποιος ότι μπορεί και το κεφάλαιο, η μεγαλοεργοδοσία, οι τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλοκατασκευαστές, τα καρτέλ να παραμένουν στο απυρόβλητο και οι εργαζόμενοι να προσδοκούν καλύτερες μέρες. Απορρίψτε αυτή τη θεωρία της ταξικής συνεργασίας και υποταγής.
Το μόνο αναγκαίο και ρεαλιστικό είναι ο παραγόμενος πλούτος να αξιοποιηθεί για την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων.
Αυτή όμως η αναγκαιότητα και ρεαλιστική δυνατότητα θα φαντάζει μακρινή και θα παραμένει απραγματοποίητη όσο η εργατική τάξη θα παραμένει κατακερματισμένη, ανοργάνωτη και φοβισμένη και στην ηγεσία του κινήματος θα αναδεικνύονται οι υπηρέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου και οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων.
Όσο θα παραμένει εγκλωβισμένη στους μονόδρομους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο θα δέχεται τη λογική της λιτότητας και τον περιορισμό σε ελάχιστα και όσο θα εγκλωβίζεται στην επιλογή του διαχειριστή της εξουσίας για λογαριασμό της αστικής τάξης, παραμένοντας εκλογικό λάφυρο πότε της Ν.Δ. και πότε του ΠΑΣΟΚ, των κομμάτων του Ευρωμονόδρομου.
Εργαζόμενες – εργαζόμενοι,
Νέες και νέοι,
Στην πάλη ενάντια στις απολύσεις, για την προστασία των ανέργων, επίδομα 1120 ευρώ για όσο διάστημα διαρκεί η ανεργία, για πλήρη και σταθερή εργασία για όλους, για 1400 ευρώ κατώτερο μισθό, για καλύτερους όρους δουλειάς, αμοιβής, για βελτίωση της ζωής της εργατικής λαϊκής οικογένειας απαιτούνται σκληροί αγώνες, συγκρούσεις και ανατροπές των αντιλαϊκών πολιτικών, οργανωμένη δύναμη που είναι το δίδαγμα της Πρωτομαγιάς.
Γι΄ αυτό το ΠΑΜΕ καλεί κάθε εργάτη και εργάτρια, κάθε νέο και νέα, τους μετανάστες και τις μετανάστριες να μπουν μαζικά, μαχητικά στον αγώνα. Να οργανωθούν σε κάθε τόπο δουλειάς δημιουργώντας επιτροπές αγώνα, σωματειακές επιτροπές να δράσουν μαζί με το ΠΑΜΕ, δυναμώνοντας την ταξική ενότητα, αλλάζοντας τους συσχετισμούς υπέρ του ταξικού ρεύματος στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η ιστορία της εργατικής Πρωτομαγιάς, η ιστορία του ταξικού κινήματος, τα 10 χρόνια από τη συγκρότηση του ΠΑΜΕ, μας γεμίζουν ευθύνες, νέες απαιτήσεις.
Ο συνδικαλιστικός αγώνας όμως δεν αρκεί για να ανακοπεί η επιθετικότητα του κεφαλαίου, πολύ περισσότερο δεν αρκεί για να αλλάξει η εκμεταλλευτική φύση του καπιταλισμού.
Η εργατική τάξη πρέπει να δημιουργήσει το δικό της κοινωνικοπολιτικό μέτωπο, τη δική της κοινωνικοπολιτική συμμαχία με τα άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα.
Η συμμαχία που θα διεκδικήσει για λογαριασμό της και των συμμάχων της την πολιτική εξουσία. Για να μπορέσει να μετατρέψει την καπιταλιστική ιδιοκτησία σε λαϊκή περιουσία. Περιουσία που θα μπει στην υπηρεσία κάλυψης των λαϊκών αναγκών, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Σε αυτό το δρόμο της δημιουργίας των προϋποθέσεων για την υλοποίηση της ιστορικής αποστολής της τάξης μας, σας καλεί το ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1η ΜΑΗ ΣΤΙΣ 10.00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1η ΜΑΗ ΣΤΙΣ 10.00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΖΗΤΩ Η 1η ΜΑΗ - ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ