ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΠΟΙ ΜΑΣ.
ΝΑ ΠΟΥΜΕ «ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ»
ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΟΥΝ ΕΠΑΙΤΕΣ.

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΠΕΜΠΤΗ 22 ΙΟΥΛΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛ. ΚΑΝΙΓΓΟΣ, στις 10 π.μ.

ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΘΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ.


ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΕΤΡΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ

Συνάδελφοι, η ανεργία στον κλάδο των κατασκευών από καιρό έχει κτυπήσει κόκκινο. Βασανίζει εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες σε όλη την αλυσίδα από τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα παραγωγής οικοδομικών υλικών, τους οικοδόμους, τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους στο εμπόριο και την κατεργασία οικοδομικών υλικών. Είναι δεκάδες χιλιάδες οι συνάδελφοί μας που έχουν μήνες να κάνουν μεροκάματο, ενώ χιλιάδες είναι οι συνάδελφοι που αναζητούν μεροκάματο στο εξωτερικό, κακοπληρωμένοι και σε άθλιες συνθήκες διαμονής και εργασίας.
Με επίσημα στοιχεία η πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας στον ιδιωτικό τομέα το 2009 σε σχέση με το 2005 είναι 55%. Ανάλογη είναι και στα δημόσια έργα. Με στοιχεία του ΙΚΑ το 2009 σε σχέση με το 2007 οι οικοδόμοι έχουν μειωθεί κατά 80.000, ενώ σήμερα είναι άνεργοι 7.000 διπλωματούχοι και πτυχιούχοι μηχανικοί (απόφοιτοι ΑΕΙ-ΤΕΙ).
Συνάδελφοι, είναι βέβαιο ότι το φόρτωμα της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες του λαού, τα αντιλαϊκά μέτρα, θα κάνουν δυσκολότερη τη ζωή της οικογένειας του οικοδόμου.
Συνάδελφε, σκέψου:
 Προχθές κάναμε κράτι από το χασάπη, χθες από το φούρναρη, σήμερα από το σούπερ μάρκετ. Αύριο πως θα συντηρηθεί η οικογένεια; Όσοι πιθανόν είχαν κάποια πενιχρή αποταμίευση η συνεχόμενη ανεργία και ακρίβεια την εξανέμισαν.
 Το Σεπτέμβρη ανοίγουν τα σχολεία. Πως θα αντεπεξέλθει η οικογένεια του άνεργου στα απαραίτητα εφόδια των παιδιών για να αρχίσει η σχολική χρονιά; Πως θα αντεπεξέλθει στην ιδιωτική παιδεία με τα πανάκριβα φροντιστήρια στις ξένες γλώσσες κλπ.; Πως θα αντεπεξέλθει ο άνεργος στις ανάγκες του φοιτητή που πέρασε στο Πανεπιστήμιο μακριά από την οικογένεια;
 Πως θα αντιμετωπίσουμε την φύλαξη των παιδιών μας όταν οι παιδικοί σταθμοί ζητάνε ένα μισθό το μήνα;
 Η ιδιωτικοποίηση της υγείας, η υποβάθμιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, έχει γίνει εφιάλτης για κάθε οικογένεια. Πως θα τα βγάλει πέρα η οικογένεια του άνεργου; Πως θα τα βγάλει πέρα ο οικοδόμος που οι συνέπειες της δουλειάς τον οδηγούν τακτικά στο γιατρό;
 Πως θα πληρώσουμε το ρεύμα, το νερό του επόμενου διμήνου όταν το προηγούμενο είναι απλήρωτο;
 Την ώρα που ο κλάδος βιώνει την μεγαλύτερη ανεργία των τελευταίων 60 χρόνων και χιλιάδες εργαζόμενοι είναι στα όρια της εξαθλίωσης η κυβέρνηση προσανατολίζεται στη μείωση του επιδόματος ανεργίας σε χρόνο και χρήμα, αφαιρεί φάρμακα από τα συνταγολόγια του ΙΚΑ.
Η αύξηση του ΦΠΑ θα οδηγήσει σε αύξηση στα καύσιμα, στη ΔΕΗ, στη θέρμανση το χειμώνα, στα ράφια των σούπερ μάρκετ, η επιβίωση θα γίνει δυσκολότερη.
Αυτές είναι μερικές από τις συνέπειες της ανεργίας στον κλάδο, αυτές είναι οι συνέπειες από τα βάρη που μας φόρτωσε η κυβέρνηση και οι άλλοι ομογάλακτοι της για να περάσει την κρίση του το κεφάλαιο.

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΓΩΝΑΣ - ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

Συνάδελφοι, δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν θα θυσιαστούμε για να περάσουν την κρίση τους, για να αυγατίσουν τα κέρδη των μονοπωλίων και των μεγαλοεπιχειρηματιών. Με καλή οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σωματείο, θα απαιτήσουμε λύσεις,  θα αποτρέψουμε μέτρα σε βάρος των οικογενειών μας  δεν θα επιτρέψουμε να βγάλει η τράπεζα στο σφυρί το σπίτι του συνάδελφου που είναι άνεργος, θα κόψουμε το χέρι σε όποιον επιχειρήσει να κόψει το ρεύμα ή το νερό σε άνεργο συνάδελφο θα απαιτήσουμε δυναμικά λύσεις στα νοσοκομεία που πετούν έξω τους άνεργους συνάδελφους γιατί δεν έχουν θεωρήσει το βιβλιάριο υγείας θα κλείσουμε το δρόμο σε όλα τα αρπακτικά που βάζουν εμπόδια για να ζούμε την οικογένεια μας, να σπουδάζουμε τα παιδιά μας.. Συνάδελφοι, σε αυτές τις συνθήκες, αυτές οι μορφές πάλης είναι αναγκαίες και επιβεβλημένες. Ένας για όλους και όλοι για έναν.

ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ

Απαιτούμε τώρα άμεσα μέτρα για τη ζωή των οικογενειών των ανέργων:
Πλήρη και σταθερή εργασία. Πραγματοποίηση έργων με δημόσιες επενδύσεις που να υπηρετούν τις ανάγκες των εργατικών, λαϊκών οικογενειών, όπως οικοδόμηση λαϊκών κατοικιών, σχολείων, παιδικών σταθμών, νοσοκομείων, κέντρων υγείας, έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, αντισεισμικής θωράκισης, έργων υποδομής που να διασφαλίζουν σύγχρονη παιδεία και υγεία.
Προστασία όλων των ανέργων. Επίδομα 1.120 ευρώ (το 80% του κατώτερου μισθού των 1.400 ευρώ που διεκδικούμε) για όλη τη διάρκεια της ανεργίας.
Έκτακτο επίδομα 1.400 ευρώ στον κλάδο.
Υπολογισμός της ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου.
Θεώρηση των βιβλιάρίων υγείας χωρίς προϋποθέσεις.
Πάγωμα των δανείων, δωρεάν παιδικούς σταθμούς.
Συνταξιοδότηση στα 55 χρόνια για τους χρόνια άνεργους.
Αλλαγή του προσανατολισμού του ΟΕΚ. Αύξηση των εισφορών Κράτους, εργοδοσίας και καταβολή των οφειλών του ΙΚΑ από τη συνείσπραξη.
Κατασκευή κατοικιών με ευθύνη του Κράτους.

Αρνούμαστε τη λογική «το ταμείο είναι μείον» που διαλαλεί η κυβέρνηση και οι όμοιοί της. Η κυβέρνηση χαρίζει δεύτερο πακέτο 10 δις ευρώ στις τράπεζες, αρνείται όμως στους οικοδόμους επίδομα ανεργίας. Χρηματοδοτεί ο ΟΑΕΔ τις διάφορες εταιρίες, απαλλάσσει τους εργοδότες από την ασφάλιση των εργαζομένων, αρνείται όμως να αυξήσει το επίδομα ανεργίας. Η κυβέρνηση διαθέτει 300 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για στρατιωτικές αποστολές στο εξωτερικό και ζητά από τους άνεργους και εργαζόμενους να πληρώνουν τροφεία στους βρεφικούς και παιδικούς σταθμούς.
Αυτά συνάδελφοι θα διεκδικήσουμε με το συλλαλητήριό μας, αλλά και τους μετέπειτα αγώνες μας, συνδυασμένα με μέτρα για την αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας και τη διασφάλιση αναγκαίων υποδομών για τη βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης, όπως υποδομές στους τομείς της υγείας, πρόνοιας και εκπαίδευσης, αντιπλημμυρική προστασία των πόλεων, κτιριακές επεμβάσεις για εξοικονόμηση ενέργειας, αντισεισμική θωράκιση των κατοικιών, δημοσίων κτιρίων και της βιομηχανικής παραγωγής.
Διασφάλιση φθηνής – ασφαλούς και ποιοτικής λαϊκής στέγης. Αυτά τα έργα, αυτή την ανάπτυξη έχει ανάγκη η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Μια τέτοια ανάπτυξη σκοντάφτει στα κέρδη και τα προνόμια των κατασκευαστικών εταιριών που αφειδώς τους εξασφαλίζουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Το κέρδος που συσσωρεύουν οι κατασκευαστές είναι η αιτία που αφαιρεί το δικαίωμα εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων να αποκτήσουν ασφαλή, ποιοτική λαϊκή κατοικία και τους καταδικάζει να ζουν σε ακατάλληλα σπίτια, υποβαθμισμένες περιοχές, που τους αφαιρεί πάνω από το 50% του εισοδήματός τους στο ενοίκιο. Ο ΟΕΚ θα μπορούσε να εξασφαλίσει καλή και φθηνή κατοικία στους εργαζόμενους και σε ένα βαθμό να κτυπηθεί η ανεργία και να ανακουφίσει τις λαϊκές οικογένειες με προγράμματα από δικά του κεφάλαια. Αντίθετα, η κυβέρνηση μειώνει στο ελάχιστο το κατασκευαστικό πρόγραμμα, προσανατολίζεται στην κατάργηση των προγραμμάτων επιδότησης ενοικίου, δανείων πολυτέκνων όπως και των δανείων επισκευής και αποπεράτωσης και οδηγεί τους δικαιούχους στα νύχια των τραπεζών με τα επιδοτούμενα δάνεια.

Συνάδελφοι, αβίαστα μπαίνει το ερώτημα «ανάπτυξη από ποιόν για ποιόν;»

Οι εργαζόμενοι στις κατασκευές δεν θα κλείσουμε τα μάτια, ούτε θα πάθουμε αμνησία στο όνομα να έχουμε δουλειά. Τα τελευταία 20-25 χρόνια έγιναν πρωτόγνωρα δημόσια έργα για την Ελλάδα, Εγνατία οδός, Μετρό Αθήνας, Αεροδρόμιο Αθήνας, Αττική οδός, Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, οδικοί άξονες, Μετρό Θεσ/νίκης. Κατασκευάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες διαμερίσματα. Ποιος ωφελήθηκε; Τα λαϊκά στρώματα διπλοπλήρωσαν αυτά τα έργα στην κατασκευή και τη χρησιμοποίηση. Ο εργαζόμενος που αποφασίζει να αγοράσει διαμέρισμα το πληρώνει τρεις φορές, από την εκμετάλλευση του εργοδότη, το «λιάνισμα» από τις τράπεζες και την αισχροκέρδεια του κατασκευαστή. Την ίδια στιγμή όμως πανελλαδικά είναι απούλητα 400 – 500 χιλιάδες διαμερίσματα, συσσωρευμένος πλούτος από την απλήρωτη δουλειά του κλάδου. Η ανεργία διογκώθηκε, τα μεροκάματα συμπιέστηκαν προς τα κάτω, οι εργασιακές σχέσεις έγιναν λάστιχο, τα ατυχήματα πολλαπλασιάστηκαν.
Απ΄ αυτή την ανάπτυξη, αυτοί που ωφελήθηκαν ήταν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, οι εργολάβοι και τα άλλα παράσιτα, που γιγαντώθηκαν τα κέρδη τους.
Απ΄ αυτή την ανάπτυξη προέκυψε η κρίση που βιώνει σήμερα η εργατική τάξη.
Απ΄ αυτή την ανάπτυξη που την πληρώσαμε με το αίμα μας, σήμερα μας ζητούν να πληρώσουμε την κρίση που προκάλεσε με τη ζωή μας.
Συνάδελφοι, ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι αντιλαϊκός και αδιέξοδος. Δεν παίρνει υπόψη την ικανοποίηση των σύγχρονων και συνεχώς διευρυμένων λαϊκών αναγκών, αλλά την επιτάχυνση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Γι΄ αυτό επιβάλλεται ο αγώνας μας για την αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας και την ανακούφιση των ανέργων να συνδυάζεται με τον δρόμο ανάπτυξης που στο κέντρο της προσοχής θα έχει την διασφάλιση των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων και όχι την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Γι΄ αυτό επιβάλλεται τώρα να απαλλαγούμε από ψευδαισθήσεις, ότι τάχα με τα βάρβαρα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση θα βελτιωθεί η κατάσταση. Να απορρίψουμε τη στημένη επιχειρηματολογία κυβέρνησης-εργοδοτών ότι για την ανεργία φταίνε τα μεγάλα μεροκάματα και οι μεγάλες ασφαλιστικές εισφορές. Να απαλλαγούμε από τις ψεύτικες ελπίδες ότι είναι μπόρα και θα περάσει. Η μπόρα είναι φυσικό φαινόμενο, τα αντιλαϊκά μέτρα όμως έχουν ταξικό χαρακτήρα, υπηρετούν το κεφάλαιο. Από αυτό, μόνο με σκληρούς αγώνες μπορεί να απαλλαγεί η εργατική τάξη και όχι από φυσική καταστροφή του.
Στη βάση αυτή, προϋπόθεση για να έχει αποτέλεσμα ο αγώνας μας είναι η ανάπτυξη του πολιτικού αγώνα, η ισχυροποίηση του μαζικού διεκδικητικού αγώνα, η καταδίκη των κομμάτων της εξουσίας και του ευρωμονόδρομου, η αποδυνάμωση των δυνάμεων του συμβιβασμού στο εργατικό κίνημα, η ενίσχυση του ταξικού κινήματος, της Ομοσπονδίας μας, των συνδικάτων, του ΠΑΜΕ, η ενίσχυση της συμμαχίας με τα άλλα λαϊκά στρώματα που βασανίζονται απ΄ αυτή την πολιτική, τους αυτοαπασχολούμενους, μικροΕΒΕ και την εργαζόμενη αγροτιά. Αυτή η γραμμή θα ενισχύει, θα δυναμώνει το κίνημα, θα συσπειρώνει δυνάμεις, θα διευκολύνει τον αγώνα μας για βαθιές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα προς όφελος των εργαζομένων.

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ, ΙΟΥΛΗΣ 2010